هر چه که برای دنیا کردم، هیچ نیامد به کار؛
چون کاری برای رضای خدا کردم، آبرومند شدم و رستگار. هر کاری که برای او کردم، ماندنی است.
پس ای یاران!
تا جان و توان دارید، برای آینده خود جان و توان بگیرید. از درجه زندگی خود، درجه بندگی بگیرید و با مقامی که در دنیا دارید، مقام بندگی را به دست آورید.
در خبر است که حق –جل جلاله- سه نام از نام های خود را به ابراهیم فرستاد: یکی از آن «آه» بود که بر دوام ابراهیم می گفتی: آه. اگر تندرستان و اهل سلامت را نود و نه نام بباید اهل بلا را یک نام بباید. نود و نه نام همه از زبان بر آید اما آه از میان جان برآید؛ زبان و کام را به آه،راه نیست.
«روح الارواح»
من اندک نمی از خاک زمینم
کتاب آسمانی تو، گشته است یقینم.
به من دلی بده که جای تو باشد؛
دلی بده که از یاد تو خالی نباشد.
من عیارم و پابند دینم،
شیعه علی و امت محمّد امینم.
در هرچه می بینم، تو را میبینم
پس یاری ام کن که جز تو نبینم.
ای که صنمم تویی
تو را پیدا کردم به یکتایی؛ تو را که همه جا پیدایی. عشق تو مرا آورد تا مقصد شیدایی.
رو به سوی تو آوردم؛ آمده ام برای گدایی؛ از تو؛ تو که بی نیازی و من که محتاجم؛ محتاج مهروعشق تو.
در کوه تویی،در صحرا تویی،در دریا تویی،همه جا تویی،نور تویی،نورانی کننده عالم تویی.یاور تویی،یار تویی
وغیر تو همه سربارند.
ای که می پرستمت
ای دادرس من، ای مایه نجات، ای قاضی حاجات!
مرا ببخش که بد بندگی کردم
به لطف تو امیدوارم و یقین دارم که عفو و بخشش تو بزرگتر از آن است که نبخشی
